Obie zawodniczki były zbliżone wzrostem, z tym, że Huet była nieco wyższa. Ten parametr (wzrost) ma znaczenie w doborze taktyki gry.
Mecz Dąbczyńska przeciw Huet zakończył się wynikiem 0:2 (14:21, 16:21).
Czy Dąbczyńska mogła wygrać mecz z Huet?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, przeprowadzę skróconą analizę techniczno – taktyczna meczu.
TECHNIKA UDERZEŃ
Niewymuszone błędy własne (NBW).
Set 1
Dąbczyńska – 16 NBW
Huet – 8 NBW
Set 2
Dąbczyńska – 16 NBW
Huet – 12 NBW
Przy założeniu, że Dąbczyńska nie popełniłaby żadnego NBW, to:
Set I – miałby teoretyczny rezultat 14 : 5 (=21-16) dla Dąbczyńskiej.
Set II – miałby teoretyczny rezultat 16 : 5 (=21-16) dla Dąbczyńskiej.
W tym modelu Dąbczyńska mogłaby wygrać mecz.
Przy założeniu, że żadna z zawodniczek nie popełniłaby NBW, to:
Set I – miałby teoretyczny rezultat 6 : 5 [(14-8) : (21-16)] dla Dabczyńskiej.
Set II – miałby teoretyczny rezultat 4 : 5 [(16-12) : (21-16)] dla Huet.
W tym modelu toczyłaby się wyrównana gra bez wyraźnej przewagi żadnej z zawodniczek.
W technice uderzeń Dąbczyńskiej ujawniła się jedna szczególna nieumiejętność, wykorzystana przez Huet 11 – krotnie podczas meczu, inaczej mówiąc Huet używając jednej konkretnej TU zdobyła w meczu 11 punktów.
TAKTYKA
Huet wykorzystywała niski wzrost Dąbczyńskiej, stosując typową taktykę gry na niewysoką przeciwniczkę, szczególnie: wymuszanie ruchu po przekątnej i wzdłuż siatki. Dodatkowo Huet wykorzystała wyraźną lukę Dąbczyńskiej w wyszkoleniu technicznym (straconych 11 punktów).
Dąbczyńska próbowała również wykorzystać typową taktykę gry na niewysoką przeciwniczkę, jednak w jej wykonaniu było to tylko wymuszanie ruchu po przekątnej, na dodatek taktyka ta była realizowana niedokładnymi TU. Pominęła zupełnie grę wzdłuż siatki.
Obie zawodniczki stosowały proste TU, w związku z czym obie grały czytelnie dla przeciwniczki.
W tym przypadku decydowała szybkość reakcji i szybkość ruchu, w czym wyraźną przewagę miała Huet.
W atakach decydowała dokładność kierowania lotki w wybraną strefę obrony przeciwniczki.
W tym aspekcie gry zdecydowana przewaga była po stronie Huet.
Praktycznie przez cały mecz styl gry narzucała Huet. Dąbczyńska była pasywną, nastawioną na czekanie na błąd przeciwniczki. Można grać defensywnie, ale wymaga to gry precyzyjnymi TU, a tego Dąbczyńska nie demonstrowała.
Charakterystycznym elementem taktycznym była TU wprowadzająca lotkę do gry: Huet wykonywała zagrywkę krótką, Dąbczyńska – zagrywkę długą. Daje to informację, że Huet nie bała się szybkich płaskich returnów, a Dąbczyńska – miała wątpliwości do swoich umiejętności w odbiorze szybkich returnów, a w szczególności kierowanych do tylnych rogów boiska.
Wnioski
1. Szczególną słabością Dąbczyńskiej była niewielka stabilność (powtarzalność) i precyzja TU. Można mieć zastrzeżenia do zbyt prostej taktyki gry polegającej na użyciu niewielkiego repertuaru TU w meczu. To powodowało, że nie było szans na jakiekolwiek zaskoczenie Huet.
2. Huet była lepiej przygotowana fizycznie, technicznie i taktycznie.
Wniosek końcowy
Wystarczy odpowiednio zmienić system szkolenia w celu podniesienia na wyższy poziom wybranych parametrów wyszkolenia fizycznego, technicznego i taktycznego Dąbczyńskiej, aby w niedalekiej przyszłości, bez problemów, mogła pokonać Huet.