Sędzia oszust

31 stycznia 2016 r., Lucknow, Indie.
Turniej rangi GRAND PRIX GOLD: „Syed Modi International Badminton Championships”, pula nagród 120 000 USD.

Finał gry pojedynczej mężczyzn z udziałem Kidambi’ego SRIKANTH’a [IND] i HUANG Yuxiong’a [CHN].
Poprzedni, i jedyny pojedynek jak dotychczas tych graczy, zakończył się zwycięstwem SRITANTH’a [15, 14].
Tym razem było inaczej.
Pierwszy set wygrał gładko SRIKANTH [do 13], drugi set wygrał równie gładko HUANG [do 14]. W trzecim secie obaj szli równo do stanu 14:14.
I tu stał się „cud sędziowski”.

Oto skrócony przebieg wydarzenia:

 HUANG zbija lotkę po prostej.

Lotka zmierza w kierunku forhendowej linii bocznej boiska SRIKANTH’a.
Czyżby miał być aut?

 






Lotka upadła jednak w boisko, obok linii bocznej.

 






Sędzia liniowy (zaznaczony owalem) „zaniewidział” – pokazał: aut!!!

Sędzia prowadzący, też Hindus, „pomógł” rodakowi, bo interwencja
HUANG’a oczywiście nic nie dała.

Po tym numerze hinduskiego sędziego, chiński gracz „pękł” psychicznie i poległ (do 14), ku radości gospodarzy.
Takie zachowania sędziów to „sportowa walka fair play”?

Swój udział w tym „cudzie” ma również gracz hinduski, który widział lotkę i miejsce jej upadku i który z pewnym niedowierzaniem – jak chciałbym sądzić – spojrzał w kierunku sędziego liniowego „Sokole Oko”.
W tle pojawia się konflikt polityczny między Chinami i Indiami. Czyżby wykorzystując sport, w naszym wypadku – badminton, gospodarze zastosowali zasadę „skopać wroga, w każdy możliwy sposób”?
Warto było?

Klątwa Sienkiewicza

Nie tak dawno, były już minister Sienkiewicz raczył oznajmić, co prawda nie publicznie, ale jednak, że:
„Ch.., d..a i kamieni kupa”, opisując w ten sposób funkcjonowanie państwa – narzędzia obsługującego suwerena, czyli obsługującego nasz Naród.

Pewnie, ani o tym nie myślał, ani nie przewidywał, że klątwa ta sięgnie również Polskiego Związku Badmintona.

Suwerenem, w przypadku PZBad-u, są członkowie związku, reprezentowani przez swoich delegatów na corocznych krajowych zjazdach.
Ostatni zjazd krajowy odbył się 23 listopada 2013 r.
Dziś, czyli 27 listopada 2014 r., mija 369 dzień od rzeczonego zjazdu.
To niewątpliwie jest bardzo mało czasu na dostarczenie protokołu z tegoż Krajowego Zjazdu Delegatów delegatowi, który tego zażądał i otrzymał publiczne przyrzeczenie i zapewnienie Krajowego Zjazdu Delegatów, ze protokół otrzyma.

Otóż delegat, posługujący się mandatem:

dotychczas nie otrzymał protokołu.

Należy zadać pytania:
1. Czy przyczyną niedostarczenia protokołu z 23.11.2013 r. jest nieudolność pracownika biura? Kogo imiennie?
2. Czy biuro (konkretny pracownik) otrzymało polecenia (od kogo?), aby nie wysyłać sprawozdania do delegata?

Tak czy inaczej – za wszystko odpowiada, niestety, prezes (autorskiego, czyli bezwolnego, zarządu) – Marek Krajewski.
Dlaczego?
Bo sam tego chciał.

Gdyby oficjalny protokół KZD z 23.11.1013 r. nie zawierał treści, o których napisałem wyżej, służę zapisem audio przebiegu tegoż zjazdu.

Dopinanie budżetu

 

Teatrzyk Zielony Śledź

ma zaszczyt przedstawić sztukę pt.

Dopinanie budżetu

Występują:
Grasow, czyli w skrócie Gras, Wronisław Komuchowski czyli w skrócie Wronuś, Donuś, Rothfeld.

 

Rothfeld – No, to budżet nam się dopiął.

Gras – Trzeba tylko bardziej uzasadnić kwotę mandatów na 1,5 miliarda. W zeszłym roku planowane było 1,2 miliarda, a wykonano tylko 300 milionów.

Rothfeld – A od czego mamy tego przystojniaka? Niech zwoła konferencję prasową i oświadczy stanowczo, jak to na sercu leży mu bezpieczeństwo na drogach.

Donuś – A jak ktoś o stan dróg przy okazji zapyta?

Gras – Nie rozśmieszaj mnie, Donuś. Kto śmiałby zadawać nie ustalone wcześniej pytania? Zakup radarów musi się zwrócić z nawiązką. To jest jasne chyba dla wszystkich.

Wronuś – A jak kierowcy się zmówią i zaczną skrupulatnie przestrzegać prędkości?

Gras – Oj Wronuś, ktoś ci chyba podsuwa wiadomości z internetu. Nie zmówią się, a gdyby nawet, to zawsze można obniżać dozwoloną prędkość. Przy 20 km/godz. pęknie każdy.

Donuś – Ja nie mam zastrzeżeń. Lepiej nich siedzą w domach, niżby mieli rozrabiać. Myślę, że Bruksela powinna nas pochwalić.

Rothfeld – Pochwali nas dopiero po wprowadzeniu euro.

Gras – Wówczas nie zostanie kamień na kamieniu.

Rothfeld – A ziemia w Nadwiślańskim Kraju będzie najtańsza w całej Europie. Wyemigrują wszyscy.

Wronuś – Prócz emerytów.

Rothfeld – O nich się nie martw. Ja swoją emeryturę będę odbierał w Anglii i wam tak radzę.

Gras – No dobrze, to mamy przekaz dnia uzgodniony. Jaki następny nius?

Wronuś – Jak to jaki? Chyba jak zwykle – sprawa Małej Madzi.

KURTYNA

Źródło: http://dakowski.pl//index.php?option=com_content&task=view&id=8266&Itemid=119

Minister (6)

Mamy koniec roku kalendarzowego.
Pora więc na etapowe, wstępne, podsumowanie przedsięwzięcia biznesowego p.n. „Konkurs na kierownika wyszkolenia PZBad”.

Minister Sportu i Turystyki Rzeczypospolitej Polskiej udostępnił informację publiczną wyjaśniającą punkt widzenia władzy publicznej na wybór kierownika wyszkolenia dokonany przez zarząd Związku.
Z drugiej strony, zarząd Związku podjął decyzję naruszającą obowiązujące prawo. Wychodzi na to, że zarząd odniósł zwycięstwo. Przynajmniej zdaniem zarządu było to zwycięstwo, w drugiej bitwie kończącej wojnę. Pierwsza bitwa też jakoby była zwycięska. Jej owocem miał być kierownik wyszkolenia Jarosław Suwała. Po czasie okazało się, że jednak była to porażka zarządu. Teraz, po drugiej bitwie zarząd również ogłosił zwycięstwo.
Czy nie jest to zwycięstwo odniesione zbyt dużym kosztem?
Czy przypadkiem nie jest to zwycięstwo pyrrusowe?

Pyrrus – król Epiru w Grecji był jednym z najwybitniejszych taktyków wojskowych swojej epoki, był zręcznym, ale awanturniczym politykiem. Zamierzał on zdobyć Półwysep Apeniński w wojnie przeciw Rzymowi, dlatego wyruszył na odsiecz atakowanemu przez Rzym Tarentowi. Jego zwycięstwa nad legionami rzymskimi pod Herakeją i Auskulum (III w. p.n.e.) dowiodły wprawdzie jego geniuszu wojennego, ale przyniosły mu ogromne starty w ludziach.
Miał się wyrazić, że:

„jeszcze jedno takie zwycięstwo, a będziemy zgubieni”.

W tym momencie zauważalną staje się drobna, acz zasadnicza różnica: Pyrrus zaczął mieć wątpliwości, a Krajewski nie ma wątpliwości. No, ale – Pyrrus i Krajewski są innymi ludźmi: kierują się innymi zasadami, pochodzą z innych środowisk.

Jestem pełen dobrych myśli na nadchodzący rok 2013. Prognozy są co najmniej interesujące.
Tego samego życzę moim przyjaciołom i dobrym znajomym, a także wszystkim porządnym ludziom. Nieprzyjaciołom życzę, aby przejrzeli i zobaczyli dobro.